Lokomotywa SM03 przeznaczona była do lekkiej pracy manewrowej na terenie większych wagonowni i lokomotywowni. Znajdowała zastosowanie w pracach manewrowych przy formowaniu pociągów. Rzadko stosowana była do prowadzenia pociągów między stacjami. Znalazła też szerokie zastosowanie w przemyśle obsługując ruch na bocznicach zakładowych, w magazynach, składnicach itp.
Poza PKP znana była pod oznaczeniami fabrycznymi Ls 150 i 2Ls 150.
Prototyp lokomotywy powstał w 1959 r. w Fabryce Lokomotyw im. F. Dzierżyńskiego w Chrzanowie („Fablok Chrzanów Polska”). Lokomotywa wypełniać miała lukę na polu małych lokomotyw do prac manewrowych. Od 1959 r. budowana była w dużej liczbie egzemplarzy, w dwóch wersjach konstrukcyjnych: z jednym zakresem prędkości (Ls 150) i dwoma zakresami prędkości (2Ls 150). Różniły się jedynie konstrukcją skrzyni biegów.
W 1968 r. zmieniono w niej drzwiczki przedziałów maszynowych wprowadzając wewnętrzne zawiasy, ułatwiające sposób otwierania i podnosząc estetykę wyglądu lokomotywy. Rozbudowano system grzewczy kabiny maszynisty – wprowadzając drugi grzejnik.
Lokomotywa SM03-41 przekazana została do Zduńskiej Woli Karsznice ze stacji Bydgoszcz Wschód.