Parowóz, w stanie zimnym do Skansenu Karsznice przekazany w 1993 roku.
W ciągu wielu lat ekspozycji plenerowej utracił niektóre ze swoich elementów składowych.
Odrestaurowany w 2011 r.

Po zakończeniu wojny, na podstawie dokumentacji parowozu serii Ty37 rozpoczęto produkcję parowozów serii Ty45. W procesie projektowania i w czasie eksploatacji wprowadzono szereg usprawnień i zmian. Do najważniejszych należało wprowadzenie bardziej wydajnych przegrzewaczy pary. Ty45 był konstrukcyjnym rozwinięciem parowozu Ty37 budowanego w latach 1937-1941 w Zakładach H. Cegielskiego. Do wybuchu II wojny światowej zbudowano 27 parowozów tej serii, a z części pozostawionych w fabryce, Niemcy zmontowali jeszcze 10 parowozów. W czasie wojny polski parowóz Ty37 był wzorem dla produkowanego przez Niemców parowozu BR40 (Ty3 i Ty43). Parowóz Ty45, podobnie jak jego pierwowzór Ty 37, był parowozem ekonomicznym w eksploatacji, o dużej sprawności, lecz znacznie słabszy w porównaniu z parowozami Ty51 czy sprowadzonymi ze Stanów Zjednoczonych parowozami Ty246.
W latach 1946-1951 w Zakładach Cegielskiego zbudowano 258, a w Chrzanowie 190 parowozów serii Ty45 (łącznie 448 szt.). Parowóz eksponowany w Skansenie w Zduńskiej Woli Karsznicach zbudowany został w Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie, nr fabryczny 1639. Kocioł jest produkcji Zakładów Cegielskiego w Poznaniu, nr fabryczny 3917. Tender 32D43-22 pochodzi z ZNTK Bydgoszcz (1983 r.), nr fabryczny C 161.
Parowozy Ty45 zastąpione zostały przez parowóz Ty51.Eksploatowane były przez PKP do końca lat 80. XX wieku. Zachowało się 17 parowozów serii Ty45, w tym dwa sprawne: Ty45-379 i Ty45-20 w skansenie kolejowym Wolsztyn.